♥بهارنارنج♥

شعر مورد دار ایرج میرزا!

 

در خـــاطـــرت مانده، آن شب که تو را کردم

در گوشه این خــــانه، از خواب شبـــت بیدار؟

گفتم که بخـــور این را، ســرخ است و پر از آب است

این سیب خودم چیـــدم، از آن طــــــرف دیــوار

خوردی و خوشت آمد، خنده به لبت آمد

گفتی که بکـــن حالا، تعـــریف از آین دیـدار

یادش همی خوش بــــــاد، میدادی ومیکـــردم

تو درس محبـت را، من گوش به این اقــرار

من عاشق و تو عاشق، گفتم که بده

دادی و آنگاه فشردم،من دسته رو را ای یار

شب بود نفهمیدی، در پشتـــه تو بنشستـــم

تا صبح تو را کردم، هــر لحظه دعـا بسیـــار

یه لحظه نفهمیدم، آب آمد و رویت ریخت

فنجان چپه شد یک دم،از دست منه بیمار

انگشــت خود آوردم، کردم همگــی سیخش

تا بهر تو بر چینم، یک شاخه گل تبدار

در دست تو نسپرده، تو داد زدی ای وای

گفتی که بکش بیرون، از ناخن من این خار

چون پرده به بالا رفت، تو داد زدی در دم

بیرون همه روشن هست، از نور چراغ انگار

گفتم که برو آنور، برگرد و بکش پایین

از پنجره آن پرده، کین نور دهد آزاد

آن شب شب خوبی بود، هی کردم و هی دادی

من گریه برای تو، تو عشق به این دلدار

من نوشت: من هیچ مسئولیتی در قبال این شعر ندارم!
ایرج میرزا منحرف